Yeah! I did it! Iets meer dan twee weken geleden rende ik tien kilometer door Amsterdam. Met meer dan 6000 mooie meiden en één doel: de finish halen. De race werd door iedereen anders beleefd. Sommige fitgirls wilden een goede tijd neerzetten dus bleven de vaart erin houden, ik sprak een aantal meiden die het deden voor een goed doel, maar er waren ook veel girls bij die het just for fun deden. Waaronder ik. De belangrijkste reden was voor mij echt het plezier in het trainen. Met een groep meiden een leuke, fijne ervaring delen en samen genieten van het sporten… Want ik denk als je dát voor elkaar krijgt, je heel sporty kan worden (en blijven!).
Omdat ik zoveel plezier heb gehad in de bootcamps en hardloopsessies, was ik topfit. De avond voor de run heb ik mijn rust gepakt: een gezonde maaltijd, mijn voeten gescrubt en lekker in bad gegaan met wat magnesiumzout om mijn spieren te ontspannen van de vorige trainingen. En ik kon mijn hoofd even helemaal leeg maken. Hoe graag ik die vrijdagavond ook een dansje met mijn girls had willen doen, ik lag keurig op tijd in bed.
En toen kwam de dag van de run…Overdag had ik zelfs nog een presentatie en moest ik wat werk afmaken, maar het was best lastig om me daarop te concentreren omdat ik zo gefocust was op de race. Mijn lieve big sista had een lekkere quinoasalade met wat vis voor me klaargemaakt, zodat ik dat in alle rust kon opeten. Daarna startte de run in het Olympisch Stadion. Ik was wel een beetje zenuwachtig tijdens het stretchen en inlopen, want tja…dit was de eerste keer dat ik echt tien kilometer zou lopen. En dat heb ik gevoeld, zeg! De eerste acht kilometer waren geweldig. Schreeuwende supporters, heerlijk weer en veel confetti. Alsof ik op wolkjes liep! Maar die laatste twee kilometer. Pff…Ik kreeg natuurlijk kramp in mijn kleine teen, en mijn benen waren zo verzuurd dat het voelde alsof ik een zak stenen meesleepte. Mèn! Maar gelukkig kwam de finish in zicht en ik rûkte de stâl! (een Friese uitdrukking die ik vroeger gebruikte als ik graag naar huis wilde) Met mijn laatste kracht trok ik een eindsprintje. Oh my… wat was ik blij! Wat een overwinning op mezelf en wat een heerlijk gevoel dat ik het gewoon gedaan heb! Ben best trots op mezelf. Mijn tijd: 53:35. Wat was die van jou?
Eind juni ga ik in Stockholm weer meedoen aan de Nike Run. En dit keer met twéédoelen: natuurlijk voor fun, maar stiekem wil ik ook heel graag onder mijn tijd finishen! Let’s go!
En oh ja, klik hier voor mijn favorite after workout receptje! En hieronder lees je het interview met Vogue over mijn voorbereidingen. ; – )
—————————————————————————————————————————————————
Rennen met Rens – VOGUE Interview
Vogue’s online editor Zoe Rosielle ging vlak voor de Nike We Run Amsterdam in gesprek met Rens Kroes in de hoop erachter te komen hoe ze zich wél had moeten voorbereiden.
Ik zit in The Oyster Club bij het Olympisch stadion, zo’n twee uur voordat de Nike We Run Amsterdam van start gaat en ik moet zeggen, ik ben redelijk nerveus. Niet alleen om Rens Kroes – health guru extraordinaire – te ontmoeten, maar ook omdat ik zelf verschrikkelijk slecht voorbereid ben. Ik wist pas vorige week dat ik namens Vogue zou deelnemen aan de race en heb sindsdien – naast mijn normale work-out routine (kickboksen, yoga, wat lesjes hier en daar in de sportschool) – welgeteld twee keer gerend. En ik heb gisteren een drie-gangenmenu op en de wijnkaart daarbij niet overgeslagen. Zoals ik al zei: slechtste voorbereiding ooit.
Wat ook niet helpt, is dat ik in het perscentrum omsingeld ben door sportbloggers. Iedereen heeft triceps, een gebruinde huid en golvend loshangend haar (dat ze ook los laten tijdens het rennen, dat is blijkbaar een fitte-meisjes-ding). Ik raak lichtelijk in paniek.
Als Rens arriveert is ze eigenlijk precies zoals verwacht: vriendelijk, mooi, een zachte uitstraling. Ze is een tikkeltje moe, geeft ze toe. Ze is vandaag al op en neer naar Friesland gegaan om daar een presentatie te geven.
Hoe heb je je zelf voorbereid op de race?
‘Ik heb me heel goed voorbereid. Ik doe altijd drie keer per week een high intensive training met mijn personal trainer waarin we veel interval doen met squads, opdrukken en sprinten. Twee maanden geleden ben ik echt begonnen; naast mijn gewoonlijke trainingen ben ik drie keer per week gaan rennen, meestal in het Vondelpark. Soms ook nog pilates en yoga erbij. Vandaag ben ik dus een beetje moe, maar gelukkig heb ik gisteren veel geslapen, gezond gegeten en veel thee gedronken. Verder heeft mijn zus lekker voor me gekookt vanavond – een quinoa salade met vis. Ik kon zo bij haar aan tafel schuiven. Heel fijn.’
Heb je een bepaalde tijd in je hoofd?
‘Nee, ik heb helemaal geen tijd in gedachte, ik ga het gewoon rustig aan doen en kijken hoe het gaat. Ik heb hiervoor wel een keer de Dam tot Dam loop gedaan, maar dat is alweer twee jaar geleden dus het is nu echt weer even spannend.’
Wat heeft je verrast tijdens het trainen?
‘Ik ben erachter gekomen dat ik de conditie-trainingen, en dan vooral interval, heel erg leuk vind. Die afwisseling en explosiviteit, daar hou ik van.’
‘Ik wil betrokken zijn, mensen motiveren om te gaan sporten en of ze nou als laatste of als eerste finishen: het gaat om de fun die je in het sporten hebt en dat wil ik ook laten zien.’
Heb je een bepaald ritueel voor de race?
‘Ik heb vanochtend even lekker gestretcht, dat vind ik heel fijn. Ik denk dat ik dat straks ook weer ga doen, en dan pak ik meteen een moment voor mezelf. Natuurlijk zijn alle vrouwen hier vanavond samen, maar uiteindelijk doe je de run alleen, het is vooral veel focussen. Dus zo’n moment van bezinning voor de run is voor mij heel belangrijk.’
Wat kun je het beste eten voor het rennen?
‘Zo’n twee uur van tevoren zou ik gaan voor een lichte maaltijd met snelle koolhydraten zodat je energie hebt om te rennen maar het eten wel op tijd kan verteren. Bijvoorbeeld quinoa met groenten, kip of vis. Als je dan kort van te voren nog een crackertje of een rijstwafel neemt en voldoende drinkt, dan moet het helemaal goed komen.’
Wanneer is de laatste keer dat je iets extreem ongezonds hebt gegeten?
‘In Madrid nog [begin mei, red.] maar dat was niet heel extreem hoor, gewoon patat, dat is niet heel ongezond toch? Maar ik mijd wel de producten waar veel smaakstoffen of toevoegingen in zitten, eten moet voor mij wel puur blijven.’
Ben je competitief?
‘Ja, ik ben heel competitief. Als ik iets in mijn hoofd heb dan wil ik daar wel voor gaan. Maar met sporten heb ik dat minder. Omdat rennen niet mijn expertise is vind ik het ook niet erg om de race te lopen zonder me druk te maken om tijd of om wat mensen van me denken. Ik wil betrokken zijn, mensen motiveren om te gaan sporten en of ze nou als laatste of als eerste finishen: het gaat om de fun die je in het sporten hebt en dat wil ik ook laten zien.’
Heb je tips hoe je gemotiveerd kan blijven tijdens het sporten?
‘Een duidelijk doel hebben en daar naartoe trainen is belangrijk. Dan doe je het ook ergens voor. En verder: samen met iemand trainen. Dat is altijd een goede stok achter de deur.’
Rens vraagt mij aan het einde ook of ik zelf een tijd in gedachten heb. Ik vertel haar dat ik al blij ben als ik de finish haal aangezien ik alleen deze week twee keer 10 kilometer gerend heb. ‘Oh maar dat mag niet! Dat is heel slecht!’ Had ik maar eerder een health coach in de arm genomen.
Tekst: Zoe Rosielle
Pictures: Hannah Lipowsky
Innerlijke Zelf 
Oerdieet 
Crema Catalana 
Spring smoothie 
